سود تقسیمی (Dividend Per Share) یا (DPS) بخشی از سود خالص شرکت است که در پایان سال مالی و پس از تصویب مجمع عمومی میان سهامداران توزیع می‌شود. این سود، که عموماً به صورت نقدی پرداخت می‌گردد، معیاری برای ارزیابی جذابیت سهام یک شرکت است و نشان‌دهنده‌ی بخشی از بازده سرمایه‌گذاری در سهام به شمار می‌رود.
عوامل مؤثر بر تعیین DPS
شرکت‌ها معمولاً در جلسه مجمع عمومی عادی سالیانه تصمیم‌گیری می‌کنند که چه بخشی از سود خالص را به‌عنوان DPS میان سهامداران تقسیم کنند و چه بخشی را برای اهدافی مانند توسعه کسب‌وکار یا ذخیره سود انباشته نگه دارند. نسبت سود تقسیمی به سود خالص شرکت، به نسبت تقسیم سود (Payout Ratio) مشهور است.
میزان DPS به عوامل مختلفی بستگی دارد:
- سیاست تقسیم سود شرکت: برخی از شرکت‌ها تمایل دارند سود بیشتری به سهامداران بدهند، در حالی که برخی دیگر برای رشد آینده سود کمتری توزیع می‌کنند.
- نیازهای توسعه‌ای شرکت: اگر شرکت به سرمایه‌گذاری بیشتر برای گسترش فعالیت‌ها نیاز داشته باشد، DPS کمتری اعلام خواهد کرد.
- شرایط مالی و اقتصادی: شرکت‌ها در دوره‌های رکود اقتصادی ممکن است DPS خود را کاهش دهند تا بتوانند نقدینگی بیشتری ذخیره کنند.
نحوه محاسبه سود تقسیمی
DPS به صورت ساده با استفاده از فرمول زیر محاسبه می‌شود
به‌عنوان مثال، اگر شرکتی سود خالص ۱۰۰ میلیارد ریالی کسب کند و تصمیم بگیرد ۵۰ میلیارد ریال آن را میان سهامداران تقسیم کند، در صورتی که شرکت ۱۰ میلیون سهم منتشر کرده باشد، DPS هر سهم برابر خواهد بود با:
شرایط دریافت سود تقسیمی
هر سهامداری که پیش از تاریخ برگزاری مجمع سهام شرکت را در اختیار داشته باشد، مشمول دریافت سود تقسیمی خواهد شد. این سود طبق قانون باید حداکثر تا ۸ ماه پس از تصویب مجمع به سهامداران پرداخت شود. معمولاً پرداخت از طریق سامانه‌هایی مانند سجام یا شماره حساب اعلامی توسط سهامدار انجام می‌شود.
اهمیت سود تقسیمی برای سرمایه‌گذاران
DPS یکی از مهم‌ترین معیارهایی است که سرمایه‌گذاران برای انتخاب سهام از آن استفاده می‌کنند. شرکت‌هایی که سابقه تقسیم سود پایدار و متناسب دارند، به عنوان گزینه‌های مطمئن برای سرمایه‌گذاری شناخته می‌شوند. همچنین، مقایسه DPS شرکت با قیمت سهام، معیار مهمی به نام نسبت قیمت به سود تقسیمی (Dividend Yield) را به دست می‌دهد که نشان‌دهنده‌ی بازده نقدی سرمایه‌گذاری است.
نکات پایانی
در نهایت، تصمیم‌گیری درباره‌ی میزان تقسیم سود، توازن میان منافع کوتاه‌مدت سهامداران (دریافت سود نقدی) و نیازهای بلندمدت شرکت (سرمایه‌گذاری و رشد) را نشان می‌دهد. سرمایه‌گذاران باید در ارزیابی خود به سیاست‌های تقسیم سود شرکت و وضعیت مالی آن توجه کنند.
